Amsterdam "Haringpakkerstoren" 1725

Hendrik Leth

PapierImprimer
58 ⨯ 92 cm
€ 3.450

Inter-Antiquariaat Mefferdt & De Jonge

• Sur l'oeuvre d'art
  HOEK PRINS HENDRIKKADE EN SINGEL IN AMSTERDAM “Gezigt van de Haringpakkers Toren, nevens de Haarlemmer Sluis, en Nieuwe Vismarkt tot Amsterdam van 't Y aan te zien”. Ets met gravure gedrukt van twee koperplaten vervaardigd door Jan Smit en uitgegeven door Hendrik de Leth rond 1725. In de tijd met de hand gekleurd. Afm. 58,4 x 92 cm. In lijst. We zien de hoek Haarlemmersluis, Singel en Prins Hendrikkade, in oude stadsgezichten zeer geliefd vanwege het pittoreske ensemble. Het stadsbeeld toont een bedrijvige kade, toen nog aan het IJ gelegen. De boven op een oude vestingtoren gebouwde ranke torenspits, de Haringpakkerstoren van Hendrick de Keyser, bepaalde in hoge mate het silhouet van de stad. De toren werd in de middeleeuwen gebouwd als vestingwerk op de noordwestelijke hoek van de stadsomwalling en werd destijds de Heilig Kruistoren genoemd, een katholieke benaming. Tijdens de Spaanse overheersing van de Nederlanden, werden stedelingen die het katholieke geloof afvielen in deze toren gevangen gezet. Kort daarna werden de 'veroordeelden' heimelijk in de nacht zonder enig verhoor of proces gekneveld aan handen en voeten achterover van de toren in het IJ gegooid. Het werd hier ‘Haringpakkerij’ genoemd, omdat hier door de haringpakkers de haring werd gezouten en gekuipt. Na de Alteratie (1578) werd de toren omgedoopt in Haringpakkerstoren. In de toren werd door de haringpakkers vergaderd. Een stadsverordening uit 1601 bepaalde dat bij het luiden van een kleine klok in de toren de haringpakkers die in de buurt waren op de werkplek moesten verschijnen, om hun aandeel in de te verrichten arbeid te leveren. Op de achtergrond zien we een blok van negen 17de-eeuwse trapgeveltjes. Hier was de belangrijkste aanlegplaats voor de aanvoer van de dagelijkse goederen, waaronder met name melk en vis. De vangst werd ter plaatse op de visafslag gekeurd, verkocht en naar de verwerkende bedrijfjes gebracht. Ook werd rechtstreeks aan het publiek verkocht op de vismarkt aan de Haarlemmersluis. In de verte ligt de koepel van de Nieuwe Lutherse Kerk. De functies van overslag en markt zijn in de loop van de tijd verplaatst. Rond 1829 is de Haringpakkerstoren afgebroken, het toen zeer arme Amsterdam had geen geld voor het onderhoud van het verwaarloosde bouwwerk. Het titellint bovenaan de prent wordt vastgehouden door putti die ook een jakobsstaf, drietand en een spiegelretourschip bij zich hebben, duidend op het maritieme karakter van de stad. Prijs: Euro 4.350,- (incl. lijst)
• Sur l'artiste

  Hendrik de Leth (Amsterdam, 31 mai 1703 - Amsterdam, 17 juin 1766) était un graveur, aquafortiste, graveur, cartographe, dessinateur, libraire, marchand d'art, éditeur d'estampes, collectionneur d'art et collectionneur de naturalia.

  Hendrik de Leth était le fils d'Andries de Leth (coupeur d'assiettes, libraire, 1662-1731) et de Nelletje Middenheespen. Hendrik avait un frère aîné, Christiaan de Leth. En 1742, Hendrik épousa Sophia Otto, décédée en 1753. Leur mariage resta sans enfant. Il était probable que le neveu Andries, fils du frère de Hendrik, Christiaan, deviendrait le successeur de l'entreprise de Hendrik. Cependant, il mourut en 1743. En 1766, Hendrik de Leth fit rédiger un testament juste avant sa mort, par lequel Catharina le Blanc, petite-fille du frère Christiaan, devint héritière. Le 30 septembre 1766, la vente aux enchères de son domaine eut lieu.[3]

  En 1728, Hendrik rejoint la guilde des libraires. Auparavant, il était l'élève de son père Andries de Leth, qui avait repris la concession de cartes, d'estampes et d'art 'Op de Beurssluys, in den Visscher' à Amsterdam du cartographe et graveur Nicolaas Visscher II. Hendrik de Leth reprend à son tour cette entreprise après la mort de son père en 1731.

  Dès 1725, l'œuvre Images de la ville Wijdtvermaarde d'Amsterdam a été publiée en plus de ses bâtiments et gesites les plus importants, tous dessinés avec précision après la vie et publiés à Amsterdam.

  Son ouvrage le plus connu avec 100 gravures a été publié en 1730 : La splendeur de la bénédiction Kennemerlant : montre de nombreux visages glorieux des lieux de plaisir les plus importants de ce dernier, des maisons nobles, des bâtiments de village et de ville : à commencer par Kastrikum (...) / dessiné après la vie et dans le cuivre apporté par H. de Leth ; et brièvement décrit par M. Brouërius van Nidek. - Amsterdam : De Leth, 1730. De nombreuses estampes d'Amsterdam réalisées par De Leth se trouvent dans les archives de la ville d'Amsterdam.

  En tant que cartographe, De Leth était surtout connu pour son Nouvel Atlas géographique et Atlas historique, Van de Zeven Vereenigde Nederlandsche Provintien, publié en 1740. De Leth s'est également fait connaître pour les gravures sur cuivre qu'il a réalisées vers 1758 de la carte générale de la colonie ou province du Suriname d'après le dessin d' Alexandre de Lavaux .

Êtes-vous intéressé par l'achat de cette oeuvre?