Fons Brasser is een beeldend kunstenaar die verschillende media gebruikt: tekeningen, collages, sculpturen en de fotografie. Of het nu zijn tekeningen, collages, foto’s of sculpturen betreft, al het werk van Fons Brasser wordt gekenmerkt door een wetenschappelijke bezetenheid en een duidelijk zichtbare systematiek.

Deze systematiek wordt versterkt door het seriematig werken volgens een logische ordening, vaak over jaren verspreid. In zijn onderzoek naar oppervlak, vorm, ruimte en maat probeert Brasser vormstructuren die in een wetmatige verhouding tot elkaar staan, visueel herkenbaar te maken in heldere beelden.

Het werkterrein dat Brasser voor zichzelf heeft afgebakend is beperkt tot elementaire en geometrische figuren, met een uitgesproken voorkeur voor het vierkant. Jarenlang werkte hij bijvoorbeeld aan een serie getekende vijfhoeken.

Een diagonale lijn van het midden van één kant tekende hij naar een hoek. Deze lijn werd weer gebruikt als zijde voor een nieuw vierkant. De reliëfs en sculpturen van Brasser zijn als het ware opstapelingen van deze getekende vormen. Perspectief speelt in de beschouwing van de sculpturen een belangrijke rol. Een minimale verschuiving in de zichtlijn van de beschouwer levert een totaal nieuw beeld op. Brassers fotografie heeft zich ontwikkeld van een strikte documentaire fotografie, naar een meer esthetische vorm van fotografie, waarbij de verschijningsvorm van het onderwerp en de visuele kwaliteit van het beeld om aandacht vragen.

Het oeuvre van Fons Brasser neemt een unieke en ook een enigszins geïsoleerde plaats in binnen de hedendaagse Nederlandse fotografie. Als een wetenschappelijk onderzoeker bijt Brasser zich in een onderwerp vast.

Het onderwerp heeft vrijwel altijd betrekking op de geschiedenis van architectonische installaties. Vanaf 1988 richt Brasser zich op het fotograferen van interieurs van Nederlandse watertorens. De serie foto’s die hieruit is ontstaan is te beschouwen als een zoektocht naar de overeenkomsten en verschillen in de constructie.