Lei Molin (1927, Berg en Terblijt (Valkenburg) - 1990, Amsterdam) was een Nederlandse schilder, tekenaar, muurschilder, graveur, collagist en beeldhouwer. Als schilder was hij autodidact. Zijn onderwerpen waren figuren, landschappen, abstracties, portretten, stillevens. In zijn vroege periode (1944-1967) werkte hij in een impressionistische stijl. Daarna, toen hij in Noord-Holland woonde (1968-1985), trad hij toe tot de zogenaamde Amsterdamse Limburgers, waaronder Pieter Defesche, Jef Diederen en Ger Lataster. In die jaren werd hij sterk beïnvloed door Cobra en Minimal Art. Uitbundige kleuren verdwenen in zijn werken, hij gebruikte vooral wit, zwart en grijs in zijn schilderijen. In zijn laatste periode (1985-1990) liet hij weer meer kleuren zien. Hij kreeg zijn opleiding aan de Middelbare Kunstnijverheidsschool in Maastricht en aan de Académie Julian in Parijs. Hij doceerde schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch van ongeveer 1982 tot 1985. In 1955 en 1956 ontving hij een Koninklijke Beurs voor Schilderkunst. In 1988 ontving hij de Jeanne Oosting Prijs voor het schilderen van aquarellen.