Jan Verkade, geboren in 1868 in Zaandam, stond bekend als een Nederlandse schilder die zijn activiteiten concentreerde rond Parijs. Hij wordt vaak geassocieerd met Paul Gaugin en Paul Sérusier. Nadat hij bevriend raakte met Sérusier, maakte hij kennis met Les Nabis, een postimpressionistische avant-garde kunstenaar die in de jaren 1890 de toon aangaf voor de beeldende en grafische kunsten in Frankrijk.
Een fascinatie voor het Bretonse landschap, vanwege het verzet tegen het Nederlandse landschap dat Verkade kende, is duidelijk herkenbaar in zijn werk. Religie en theosofie waren belangrijke aandachtspunten in de geest van Verkade; zijn spirituele reis bracht hem ertoe zich te bekeren tot het rooms-katholicisme en als benedictijner monnik de orden te nemen: Jan Verkade werd bekend als Willibrord Verkade in 1902. Bronnen zeggen dat hij naar Jeruzalem werd gestuurd om te werken aan een aantal muurschilderingen die de Hemelse Tenhemelopneming voorstellen, maar zijn werk werd daar niet gewaardeerd. Bij zijn terugkeer in Nederland had hij alle inspiratie die hij eerder had opgedaan verloren en hij viel tot aan zijn dood in 1946 in retraite.
