In de jaren negentig richtte Fabrizio Romano Battistoni zich weer op zijn carrière als beeldend kunstenaar na een carrière als: -klassieke balletdanser, 1976-1992, samenwerking met arena di Verona (het), Comunale di Genova (het), Teatro dell'opera di Roma (het), Franco Zeffirelli in de film 'Traviata'; -assistent choreograaf, decorontwerper, 1996-2004, samenwerking met Peter van der Sloot en Vittorio Rossi op freelance basis, producties in Australië, Canada, Egypte en Italië; -ontwerper 2001-2005, op freelance basis met motorfabrikanten, het opstarten van een eigen productielijn.
In 1996 begon Fabrizio met sculptuuronderzoek naar ijzer, rubber en vuur. Hoewel abstract begon zijn onderzoek vanuit het menselijk lichaam, van het exterieur met de collectie voor novomoto motorpakken, tot het interieur met schilderseries genaamd 'fluids' en 'gleams'.
Al deze ervaringen zijn vandaag de dag terug te vinden in de serie 'innerlijke breedtegraden'. Oorspronkelijk begonnen aan het eind van de jaren negentig en publiekelijk getoond met het enige werk 'noli me tangere', zijn deze rubberen band spanningen de laatste tien jaar in het privéleven ontstaan, vanaf 2012 weer openbaar gemaakt. Voor zijn (muur)objecten gebruikt Fabrizio hout en oude zwarte rubberen fietsbanden.
Recycling van het heden en behoud van het verleden. Zeker het feit dat hij in Rome is geboren (het) heeft zijn artistieke productie beïnvloed. Duidelijk herkenbaar in het werk 'annunciazione' en reliquae waarin hij de klassieke patronen van de tryptich opnieuw interpreteert, maar ook in 'limbo' geïnspireerd op de oculo en het licht van het 'Pantheon' in Rome (het). Zijn eerste visuele impressie uit de kindertijd was met geweld gerelateerd aan ruïnes. Niet alleen als herinnering aan de erosie van de tijd, maar ook als getuige van de ontwrichtende krachten van het menselijk handelen. Bepaald door invasies en daaruit voortvloeiende botsingen van culturen. Deze laatste zijn vaak verweven met de religie. Integendeel, hij is van mening dat een artistiek product moet worden ontdaan van elke religieuze of politieke betekenis die de puurheid van zijn schoonheid in de weg staat. Op die manier maakt de primaire religieuze overtuiging, de oorspronkelijke drijfveer van de artistieke creativiteit, plaats voor iets dat duurzamer en transcendenter is.
Wij gebruiken cookies voor statistieken die ons helpen onze site te verbeteren. Door deze site te gebruiken, zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen, gaat u hiermee akkoord.
