Léon de Smet (1881, Gent, België - 1966, Deurle, België) was een Belgisch luministisch, impressionistisch, expressionistisch en pointillistisch schilder. Léon en zijn broer Gustave (1877-1943) studeerden in 1893 aan de Academie voor Schone Kunsten in Gent.

Léon werd een bewonderaar van Emile Claus en de Luministische School (beïnvloed door het impressionisme). Hij stelde voor het eerst tentoon in Gent en Antwerpen in 1901 en in Brussel in 1903. Hij werd lid van Vie et Lumière, een kring van luministische en impressionistische kunstenaars, opgericht in 1904. Léon sloot zich aan bij de tweede Latemse School, een groep kunstenaars die zich rond 1905 in de streek van Sint-Martens-Latem vestigde. Zij hebben de modernistische stromingen in België sterk beïnvloed. In deze periode raakte Léon bevriend met de kunstenaars Valerius De Saedeleer, Maurice Sys, Constant Permeke, Frits van den Berghe, Gustave van de Woestyne.

In 1909 vertegenwoordigde De Smet België op de Biënnale van Venetië. In 1910 nam hij samen met Pierre Bonnard, Édouard Vuillard en James Ensor deel aan een internationale tentoonstelling in Brussel. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog vluchtte Léon naar Groot-Brittannië, waar hij een gevierd kunstenaar werd. Hij had een tentoonstelling in Leicester Gallery in 1917.

Na zijn terugkeer naar België in 1920 had hij een grote expositie in Galerie Georges Giroux in Brussel. De Smet bleef gedurende de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw op grote schaal exposeren in Gent, Antwerpen, Brussel, Parijs, Amsterdam en Pittsburgh.

In 1930 verhuisde de kunstenaar naar Deurle. Het Museum voor Schone Kunsten in Gent eert hem met een speciale tentoonstelling in 1953.

Er is een Museum Léon de Smet in Deurle (België). Veel van zijn schilderijen bevinden zich in het Groninger museum in Brugge en in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen.