A.J. van Prooijen (1834, Groningen - 1898, Amsterdam) was een Nederlandse schilder van stadsgezichten, landschappen (vaak met dieren) en genretaferelen. Zijn vader was de huisschilder Johannes van Prooijen. Op dertienjarige leeftijd werd hij ingeschreven aan de Academie Minerva, waar hij studeerde bij Jacob Bruggink en Jan Ensing. Na zijn afstuderen stapte hij in het bedrijf van zijn vader. Door deel te nemen aan lokale tentoonstellingen ontving hij in 1853 de Grote Koninklijke Medaille (Grote Koninklijke Medaille) voor schilderkunst.

In 1858 ontving hij een prijs van de Kunstvereniging Pictura voor zijn schilderij Landelijke eenvoud. Drie jaar later leverde hij een serie stadsgezichttekeningen aan de lithograaf Carel Christiaan Antony Last (1808-1876), die ze uitgaf als Album der Stad Groningen. Van 1864 tot 1865 was hij directeur van Minerva. Hij trouwde in 1868 en een jaar later vestigde het paar zich in Amsterdam. Sindsdien schilderde hij vooral landschappen en riviergezichten in plaats van stadsgezichten. In 1997, vooruitlopend op zijn 100ste sterfdag, werd in de Fraeylemaborg te Slochteren (Groningen) een grote overzichtstentoonstelling van Van Prooijens werk gehouden.