De eerste Pieter Mortier (Leiden, 1661 – Amsterdam, 1711) was de zoon van een politiek vluchteling uit Frankrijk en werd kaartenmaker en graveur. Hij reisde in 1681–1685 naar Parijs en keerde daarna terug naar Amsterdam, waar hij van 1685 tot 1711 als boekverkoper opereerde.

Hij verwierf in 1690 het voorrecht kaarten en atlassen van Franse uitgevers in Amsterdam uit te geven voor de Nederlandse markt. Hij gebruikte dit voorrecht om een vergelijkbare reeks privileges te winnen voor het drukken van een "geïllustreerde gedrukte bijbel" in 1700. Ook bekend als "Mortier's Bible" (Nederlands: Mortierbijbel of Prentbijbel Mortier), de officiële naam van dit boek was Historie des Ouden en Nieuwen Testaments, verrykt met meer dan vierhonderd printverbeeldingen in koper gesneeden ("Geschiedenis van het Oude en Nieuwe Testament: verrijkt met meer dan vierhonderd gedrukte illustraties in koper gesneden").

In Amsterdam was hij gevestigd in Middeldam, 1685–1686, en vervolgens in Vijgendam, 1686–1711. Zijn uithangbord was "Stad van Parijs" tussen 1685 en 1700. Het was bekend dat hij een fictief uitgeversadres gebruikte in Antwerpen en ook in Londen. De Short Title Catalogue Nederland schrijft het verschijnen van 261 titels toe aan Pieter Mortier I.

Tijdens het eerste decennium van de achttiende eeuw daagde Mortier de hugenoot Estienne Roger uit voor de dominantie van de polyfone bladmuziekmarkt door een prijzenoorlog te voeren.

Hij trouwde met Amelia 's-Gravensande (1666–1719), die als weduwe zijn uitgeverij tot aan haar dood leidde. Het echtpaar kreeg twee zonen, Pieter Mortier II (zie hieronder) en Cornelis Mortier (1699–1783), die samen met Johannes Covens I (1697–1774) de kaartenuitgeverij Covens & Mortier (1721–1866) oprichtte die later de grootste cartografische uitgeverij in de achttiende eeuw.