Tinus van Doorn (Martin Jacobus) van Doorn was een Nederlandse schilder en graficus in de expressionistische stijl. Geboren in Indonesië, keerde zijn familie terug naar Nederland en vestigde zich in Den Haag toen hij acht jaar oud was.

In 1924 begon hij zijn studie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten en studeerde af in 1928. In 1929 trouwde met Annie Vermeulen, bekend als Akkie. Zij was 15 jaar ouder dan hij, pianiste en (ook) kunstenares . 

Hoewel hij aan de academie leert schilderen, heeft de vrije en op zijn eigen expressie ingestelde van Doorn moeite met het traditionele en strikte regime van de academie. Zijn werk ontwikkeld zich zelfstandig tot een fantasierijke, sociaal bewogen, aan de Belgische expressionisten en Marc Chagal verwante kunst.

Tinus van Doorn experimenteerde rond die tijd met vorm en kleur. En zijn aan de naïeve kunst verwante, subtiel vervreemdende maar uitdrukkingsvolle stijl verbeeldt hij veelal dieren, arcadische landschappen, religieuze thema’s, boeren, zwervers, kermis- en circusvoorstellingen en mensen aan de zelfkant van de maatschappij.

Van Doorn zij eerste grote tentoonstelling was uiteindelijk in 1933 in het Stedelijk Museum. Maar de opkomst van het Nazisme maakte Tinus van Doorn somber en in de tweede helft van de jaren 30 wordt zijn werk steeds dreigender en onheilspellender. 

Tinus van Doorn zag aankomen dat hij niet mocht schilderen zoals hij dat onder de nazi's wilde. In 1938 verhuisde hij naar België. Toen het Duitse leger Brussel in 1940 bezette, pleegde hij samen met zijn Akkie zelfmoord.

Bij zijn overlijden laat de jong overleden kunstenaar een oeuvre achter dat bestaat uit een 150-tal schilderijen, 400 tekeningen en linoleumsnedes en een 15-tal beeldhouwwerken.