Van Rysselberghe (1862 – 1926) wordt beschouwd als een belangrijke voorman van het pointillisme, waarmee hij Nederlandse kunstenaars als Jan Toorop inspireerde. 

Tijdens een van zijn reizen in Marokko in 1888 ziet hij letterlijk en figuurlijk het licht en begint hij met het aanbrengen van stippen ongemengde verf waarmee hij licht en kleur op sublieme wijze weet uit te drukken. Deze techniek blijft hij zijn verdere loopbaan hanteren. 

In de tentoonstelling wordt de ontwikkeling van Van Rysselberghe geschetst aan de hand van zijn favoriete thema’s: society portretten, zonovergoten landschappen van Vlaanderen tot aan Marokko, zeegezichten en het vrouwelijk naakt. Zijn oeuvre is een ode aan de schoonheid van het leven én aan het schilderen zelf.