Janus De Winter werkte in de negentiende-eeuwse traditie van de 'vertaling' van muziek in abstracte vormen en kleuren en schilderde visioenen, aura's en dromen. Hij was een volgeling van Wassily Kandinsky en ontwikkelde een variant van het lyrisch expressionisme. Hij was bevriend met de Utrechtse schilder Erich Wichmann. In oktober 1915 stelde Wichman hem voor aan de schilder en kunstcriticus Theo van Doesburg, die een tijd lang zeer enthousiast was over het werk van de Winter. De Winter heeft in deze periode zelfs invloed gehad op het werk van Van Doesburg - zoals een aantal expressieve en zeer geladen pastels en zelfportretten uit deze periode, waaronder waanhoop (1915).
In 1916 schreef van Doesburg over de Winter:
"De Winter probeerde ons elke kleur uit te leggen, de betekenis van elke vorm of kleurcomponent, in relatie tot de psyche van het individu of de specifieke situatie, die hem inspireerde. Ik voelde een bepaalde emotie, maar gaf geen antwoord op de vraag of het een esthetische emotie was. Ik was erg onder de indruk en voelde dat alles, zowel zijn persoon als zijn werk, een zekere demonische sfeer in mij introduceerde, die mij als een rode wierook omhulde".
