De beelden van de Amsterdamse kunstenaar Boris Paval Conen, voornamelijk van hout, tonen ‘momenten’. Een moment of een scene. Je ziet dat er iets heeft plaatsgevonden wat zeker een vervolg zal hebben.
De kunstenaar, naast beeldhouwer cineast (winnaar van o.a. twee gouden kalveren), laat met de beelden momenten van verstilling zien. Daarnaast wordt de kijker verrast door elementen die ‘niet in een beeld te vangen lijken’. Echter Boris brengt deze elementen samen tot een geloofwaardig schouwspel.
De grillen van het hout, noesten en barsten, mogen van de kunstenaar in het beeld aanwezig zijn. Samen met de vormgeving en compositie van het beeld vormt dat een verhaal wat blijft boeien.
De kunstenaar zelf over zijn werk:
“Brief moments of vulnerability frozen in time”. “Wood is a living material. It’s a wonderful process how cracks develop during drying. I try to predict where they will occur but that only succeeds in part. Of course I can glue blocks of wood together, to prevent the final sculpture from cracking. But I love the cracks, the knots and the places where the wood is weathered, sometimes even decayed.
The texture of my sculptures is like the human skin: Scarred and marked by a lived life… ”
“Korte momenten van kwetsbaarheid bevroren in de tijd”.
” Hout is een levend materiaal. Het is prachtig te zien hoe de scheuren ontstaan tijdens het drogen van het hout. Ik probeer deze scheuren te voorspellen. Waar en hoe het precies scheurt is uiteindelijk toch iets wat maar gedeeltelijk te voorspellen is. Natuurlijk zou ik blokken aan elkaar kunnen lijmen om te voorkomen dat het beeld zodra het af is verder scheuren gaat. maar ik hou van die scheureen, de knoesten en de plekken waar het verweren van het hout te zien is.
De structuur van mijn sculpturen is als de menselijke huid, gesneden en gemarkeerd door een geleefd leven.
