Jan Meine Jansen was een zoon van Wolter Jansen, kelner in Meppel, en Jentje Meinen. Hij bezocht de Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijzers (1928-1933), waar hij de MO-aktes A en B voor tekenen haalde. Hij was vervolgens een leerling van Heinrich Campendonk aan de Rijksacademie (1934-1938), beide in Amsterdam. Hij was getrouwd met Johanna Helène Frederika Nengerman (1912-2004).
Hij schilderde en maakte gouaches, met name figuurstudies, (Drentse) landschappen, portretten en stillevens. Als monumentaal kunstenaar maakte hij ook muurschilderingen en ontwierp glas-in-lood- en glas-in-betonramen. Vanaf de jaren zestig werd het werk abstracter en vanaf de jaren zeventig maakte hij glasappliqués, waarmee andere kleuren en vormen mogelijk werden. Met uitzondering van Berend Hendriks, lieten de leerlingen van Campendonk hun glaswerk uitvoeren in grote ateliers. Het werk Meine Jansen werd uitgevoerd in het Atelier Bogtman in Haarlem.
Meine Jansen was lid van Arti et Amicitiae, de Vereeniging Sint Lucas en het Drents Schildersgenootschap. Hij exposeerde meerdere malen en zijn werk werd opgenomen in de collecties van onder meer het Centraal Museum, Rijksmuseum Amsterdam en het Drents Museum. In 1987 en 2015 was in het Drents Museum een tentoonstelling van zijn werk te zien.
Meine Jansen overleed op in 1994, op 86-jarige leeftijd, en werd begraven in Doorn.
