Raoul Dufy (3 juni 1877, Le Havre, Frankrijk-maart 23, 1953, Forcalquier) was een Franse schilder en ontwerper die bekend stond om zijn felgekleurde en decoratieve scènes van luxe en plezier.

In 1900 verhuisde Dufy naar Parijs, waar hij studeerde aan de École des Beaux-Arts. Zijn vroege werk wordt gekenmerkt door een impressionistische stijl, maar rond 1905 begon hij de brede penseelstreken en felle kleuren van de Fauve-schilders over te nemen. Een tentoonstelling van Paul Cézanne in 1907 inspireerde Dufy tot het ontwikkelen van meer ingetogen kleuren en gestructureerde composities.

Tussen 1908 en 1909 werd Dufy's werk beïnvloed door de kubistische schilders George Braque en Émile-Othon Friesz. Hij keerde al snel terug naar zijn meer fauvistische benadering. Ook in andere media was Dufy een succesvol kunstenaar. In 1910 maakte hij een serie houtsneden om het Bestiarium van de dichter Guillaume Apollinaire te illustreren. In 1912 begon hij ontwerpen te maken voor een textielbedrijf en in de jaren twintig ontwierp hij keramiek en wandtapijten.

In het begin van de jaren 1920 begon Dufy met de productie van wat nu zijn beroemdste schilderijen zijn. Zijn kenmerkende stijl wordt gekenmerkt door felle kleuren die dun verdeeld zijn over een witte ondergrond, met schetsmatig afgebakende objecten.

Dufy nam als onderwerpen recreatie en spektakel, waaronder paardenraces, regatta's, parades en concerten. Hij bracht een groot deel van zijn tijd door aan de Franse Rivièra en maakte series schilderijen van Nice (1927), het Bois de Boulogne (1929) en Deauville (1930). Hij was ook illustrator en prentkunstenaar in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw.