Louise Catherine Breslau (6 december 1856 - 12 mei 1927) werd op 6 december 1856 in München geboren.
Zij was een Zwitsers kunstenares.
Geboren als Maria Luise Katharina Breslau in een schijnbaar geassimileerde Duitse joodse familie uit München van Poolse joodse afkomst, bracht ze haar jeugd door in Zürich, Zwitserland en maakte ze als volwassene van Parijs, Frankrijk, haar thuis (waar ze ook "Maria" liet vallen, misschien met "Maria" als ongepast voor een jood, ongeacht of het gebruik ervan voor "Mariam" of "Maria" is).
Ze leed haar hele leven aan astma. Dit veranderde Breslau in het tekenen als kind om te helpen de tijd door te brengen terwijl ze aan haar bed gekluisterd was. Hoewel ze een van de meest gezochte portrettisten van haar tijd werd, werden zij en haar werk na haar dood bijna vergeten. Pas de laatste jaren is de belangstelling voor Breslau en haar werk gegroeid.
Breslau werd geboren in een welvarend burgerlijk gezin; haar vader was een gerespecteerde arts gespecialiseerd in verloskunde en gynaecologie. Toen Breslau twee jaar oud was, accepteerde haar vader de positie van professor en hoofdarts in de Verloskunde en Gynaecologie aan de Universiteit van Zürich; Zwitserland werd de thuisbasis van de familie Breslau. De tragedie raakte in december 1866 toen Dr. Breslau plotseling stierf aan een stafylokokkeninfectie die was opgelopen tijdens het uitvoeren van een postmortemonderzoek.
Lydia Escher (1858-1892) was een jeugdvriendin van Louise Breslau in Zürich, en in haar brieven vertelde ze dat ze zang- en pianolessen moest nemen, en Lydia werd geïnspireerd door het creatieve genie.
Na de dood van haar vader werd Breslau naar een klooster bij het Bodenmeer gestuurd in de hoop haar chronische astma te verlichten. Men gelooft dat tijdens haar lange verblijf in het klooster haar artistieke talenten werden gewekt. Aan het einde van de 19e eeuw werden jonge bourgeoisvrouwen geacht een opleiding te hebben genoten in de huiselijke kunsten, waaronder tekenen en pianospelen. Dit waren bewonderenswaardige eigenschappen voor een respectabele echtgenote en moeder. Het nastreven van een carrière was vrij ongebruikelijk en vaak verboden. In 1874 wist Breslau, na tekenlessen te hebben gevolgd bij een plaatselijke Zwitserse kunstenaar, Eduard Pfyffer (1836-1899), dat ze Zwitserland zou moeten verlaten als ze haar droom van een serieuze kunststudie wilde verwezenlijken. Een van de weinige plaatsen waar jonge vrouwen konden studeren was aan de Académie Julian in Parijs.
Aan de Académie krijgt Breslau al snel de aandacht van haar hooggewaardeerde docenten en de jaloezie van enkele van haar klasgenoten, waaronder de Russische, Marie Bashkirtseff. In 1879, met een portret Tout passé, was Breslau de enige student van de Académie Julian vrouwenatelier die op de Parijse Salon debuteerde. Tout passé was een zelfportret waar ook haar twee vrienden deel van uitmaakten. Kort daarna had Breslau haar naam veranderd in Louise Catherine, opende ze haar eigen atelier en werd ze een vaste donateur en medaillewinnaar op de jaarlijkse Salon. Door haar succes op de Salon en de lovende woorden van de critici kreeg Breslau talrijke opdrachten van rijke Parijzenaars. Ze werd uiteindelijk de derde vrouwelijke kunstenaar, en de eerste buitenlandse vrouwelijke kunstenaar die de prijs van het Franse Legioen van Eer kreeg.
In de loop der jaren werd Breslau een gewaardeerde collega van enkele van de meest populaire kunstenaars en schrijvers van de dag, waaronder Edgar Degas en Anatole France. Een persoon die heel bijzonder was in Breslau's leven was Madeleine Zillhardt, met wie ze meer dan veertig jaar heeft doorgebracht. Madeleine, een medestudente aan de Académie Julian, werd Breslau's muze, model, vertrouweling en supporter.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleven Breslau en Zillhardt in hun huis buiten Parijs. Hoewel ze vele jaren eerder genaturaliseerd was in Zwitserland, toonde ze haar trouw aan de Fransen door talrijke portretten te tekenen van Franse soldaten en verpleegsters die op weg waren naar het Front. Na de oorlog trok Breslau zich terug uit het publiek en bracht ze een groot deel van haar tijd door met het schilderen van bloemen uit haar tuin en het vermaken van vrienden.
In 1927 stierf Breslau na een lange ziekte. Volgens haar wensen erfde Zillhardt een groot deel van Breslau's landgoed. Breslau werd naast haar moeder begraven in het stadje Baden, in het Zwitserse Kanton Aargau.
